కరోనా మహమ్మారి పుణ్యమా అని పాఠశాలలకు సెలవులు రావడమోమే కానీ సంవత్సరాలపాటు నేర్పిన క్రమశిక్షణ చాలామంది పిల్లల్లో దారి తప్పింది. నిద్ర, స్నానం, భోజనం దారితప్పాయి. ఇంగ్లీషు, కొరియా అంటూ టీవీ సీరియళ్లు, ఇన్‌స్టాగ్రామ్‌, ట్విట్టర్‌ అంటూ సామాజిక మాధ్యమాలు చివరికి హతవిధీ అనిపిస్తున్నాయి. మా ఇంట్లో జరిగిన చిన్న విషయం ఇది. ఉదయం పదకొండు దాటినా నిద్రలేవని నా కూతుర్ని లేపుతుంటే మా మామగారు లేపమాకురా పొడుకోనియ్యి అంటుంటారు. మన ఇంట్లో మన పిల్ల హాయిగా పడుకుని లేవనివ్వు. లేచి మాత్రం ఏం చేస్తుంది? అని నన్నే ప్రశ్నిస్తారు. అమ్మగారు వేళ తప్పించి లంచ్ టైంలో బ్రేక్‌ఫాస్ట్‌ అంటూ వచ్చి ఆయన పక్కన కూర్చుంటుంది. అప్పుడు ఆయన అన్నీ తినిపించి అమ్మా! ఇలా వేళాపాలా లేకుండా లేస్తే ఎలా? వెలుగు వచ్చాక పనులు చేసుకుంటాం. అంటే మీ వయసు పిల్లలు చక్కగా స్నానం చేసి సమయానికి తిని అందం, ఆరోగ్యం చూసుకుంటూ బాగా చదువుకోవాలి కదా. డిసిప్లిన్‌ లేకపోతే అంటే డిసిప్లిన్‌ తప్పితే రేపు పెద్దయినాక జీవితాన్ని ఎలా సక్రమంగా నడిపించుకోగుగుతావు. ఇప్పుడు కేవలం చదువు తప్ప ఏమీ ఉండదు. కానీ అది క్రమశిక్షణతో పాటు ఉంటే జీవితమంతా విజయవంతంగా, హుందాగా, పద్ధతిగా నడుస్తుంది అంటుంటారు.
ఆయన చెప్పే ప్రతీ మాటకీ ప్రతిమాట సంధిస్తుంది. ఆయన చెప్పేది మాత్రం చెబుతారు. పెద్దవాళ్ళం అందరం చాదస్తంగానే ఉంటాం. మీ మంచి కోసమే చెబుతూ ఉంటాం. బడిలో పాఠం ఒంట పట్టేదాక పంతులమ్మ నయానో, భయానో నేర్పించి పరీక్ష పెట్టి పాస్‌ లేదా ఫెయిల్‌ అని నిర్ధారిస్తారు. మేమూ అంతే. మా పెద్దాళ్ళ లక్ష్యం ఎప్పటికీ మీరు బాగుండాలనే. మీరు ఎంత ఎదిగినా మాకు పిల్లలే. రేపు పెద్దయినాక మంచి ఉన్నత స్థితిలో, అది ఉద్యోగమైనా, జీవితమైనా ఉండాలని ఆశిస్తాం. ఉద్యోగానిది ఏముంది? మీరు చదువుకుంటున్నారు కాబట్టి ఏమి కావాలనుకుంటున్నారన్న దానిపై మీకు పక్కాగా ఓ అవగాహన ఉంటుంది. కానీ తల్లీ, రేపు పెళ్లయ్యాక ఈ తాత లాంటి వారు చాలామంది ఎదురవుతారు. వాళ్లు నీ కోసం మారరు. నువ్వే వారికి తగినట్టు మారుతూ వారి మార్గంలోకి వెళ్లి వారిని మార్చుకోవాల్సి ఉంటుంది. మానసికంగా కూడా బలంగా ఉండాలి. జీవితాన్ని ఆస్వాదిస్తూ, ఆనందంగా జీవించాలి. అందిన జీవితానికి అనుగుణంగా అవసరం మేరకు మనకు మనం మారుతూ ముందుకు వెళ్లాలంటూ ఇలా చాలా విషయాలు చెబుతూ ఉంటారు.
మధ్యలో మరికొన్ని విషయాలు కూడా చర్చకు వస్తాయి. అత్తారింట్లోనూ ఇలానే ఉంటే నాలుగు తగిలిస్తారనో, మమ్మల్ని, మా పెంపకాన్ని నిందిస్తారనో సరదాగా అంటూనే పిల్లకి చెప్పాల్సిన నాలుగు మంచి మాటలు చెబుతూ ఉంటారు. నా ఇంటి కథ మీకు చెప్పడంలో నా ఉద్దేశం ఒకటే. పిల్లలను గారాబం చేయడంతోపాటు బాధ్యతలు కూడా తెలియజెబుతుండడం చాలా అవసరం. జీవితం ఎప్పుడూ ఇలానే ఉండదని చెబుతూ ఉండాలి. చిన్నప్పుడు మన కాలంలో సూర్యుడు పైకొచ్చే వరకు నిద్రపోతే రెండు తగిలించేవారు. స్నానం లేకుండా అన్నం ఉండేది కాదు. ఆ పద్ధతి ఇప్పుడెక్కడుంది? అమ్మకే ఉండడం లేదు, ఇక పిల్లలకి ఎక్కడి నుంచి వస్తుంది!
ప్రపంచం మారదు, మనమే మారాలన్న విషయాన్ని పిల్లలకు తెలియజెప్పండి. ఎదుటి వారికి అనుగుణంగా మనం మన ప్రవర్తన మార్చుకోవాలి తప్పితే మనకి అనుగుణంగా ఎదుటివారు మారరన్న చిన్న విషయం తెలుసుకున్నా మూడొంతుల వివాహాలు ఛిన్నాభిన్నం కాకుండా ఉంటాయి. మనం పిల్లల్ని ఎంత ముద్దు చేసుకున్నా బేసిక్స్ అవి నేర్పించడం చాలా అవసరం. మన పెంపకంలోని తప్పిదం వల్లే పిల్లకి పెళ్లయిన తర్వాత వెళ్లిన చోట ఇమడడం కష్టమవుతుంది. సైన్స్ విద్యార్థిని లా చదవమన్నట్టు ఉంటుంది. ఏమీ తెలియని పిల్లల్ని అలా కొత్త మనుషుల మధ్య వదిలేయడం అంటే ఈతరాని వాడిని నడి మధ్యన వదిలేసి ఈదుకుని రమ్మంటూ ఒడ్డున నించుని చప్పట్లు కొట్టడమే. జాగ్రత్త పడండి. మంచీ, చెడూ తెలియకుండా పిల్లల్ని పెంచి వాళ్ల పచ్చని జీవితాలు పాడవడానికి మీరు కారణం కాకుండా చూసుకోండి.
